Korte geschiedenis van de eindige elementen methode
Met de start van de ontwikkeling van computers rond 1940 startte ook het onderzoek naar de toepassingen hiervoor. De eindige elementen methode is het resultaat van enkele decennia onderzoek naar het oplossen van wiskundige problemen met behulp van numerieke rekenkracht. Inmiddels is de eindige elementen methode in commercieel toepasbare software beschikbaar en wordt ze gebruikt voor het oplossen van een scala aan engineering problemen.
Berkeley, Swansea en Stuttgart
In de startperiode werden vooral met behulp een-dimensionale elementen problemen, als trillingsproblemen, opgelost. Na een periode waarin verschillende groepen vergelijkbare ontwikkelingen hadden doorgemaakt en elk hun eigen termen hadden geïntroduceerd opperde Ray W. Clough de term "finite element method" ofwel eindige elementen methode. Deze term verwijst naar een essentiële karakteristiek van de methode; discretisatie van een probleem op een zeker domein in een set sub-domeinen.
Toepassing
Na 1956 werd de methode uitgebreid voor algemenere toepassing. Na verschillende projecten zoals de Boeing Swept wing waarin de eindige elementen methode werd uitgebouwd, werd in de jaren 70 van de vorige eeuw de methode commercieel ingezet. Voornamelijk luchtvaart, nucleair, automotive en defensie waren pioniers waar vrijwel alle industrieën begaan met sterkte van hun producten volgden.
